Kurtyna już opadła. XVI Szkolne Konfrontacje Teatralne stały się już historią. A jury zadecydowało:
Protokół
XVI Szkolnych Konfrontacji Teatralnych, które odbyły się w Oleśnie 5. marca 2016 r.
Jury w składzie: Artur Majer (przewodniczący), Sławomir Kuźnicki, Robert Kudelski, Jolanta Lewicka, Bogusława Szychowska, Karolina Papiorkowska – Dymet obejrzało 14 spektakli:
Teodycea – Kontrast (IIIa)
Kiedyś byłam różą – Rozbisurmanieni (IIIe)
Scena 1.1 – O Kule (IIId)
Siła czasu – Cebulaki inaczej (IIc)
Gdy rozum śpi, budzą się demony – Zosiofilki (Ib)
Dzień z życia niezależnej kobiety – Barbórki (Id)
…bo miłość jest najważniejsza – Grzybki po deszczu (Ic)
Córka – Erytropoetica (IIIb)
Śmierć podróżuje pociągiem – Średnia Improwizacja (IIa)
Krwawe Inverness – Regresja (IId)
Domowe Melodie – Górale (Ia)
Dom nie do poznania – Kowalscy (IIe)
Na zdrowie – Vulnerant omnes, ultima necat (grupa mieszana)
Kluczowe pytanie – Przebudzenie (IIb)
Jury postanowiło nominować następujące osoby (pogrubione pozycje zwycięskie).
Najlepsza scenografia:
- Izabela Schepper, Nikola Jeziorowska, Natalia Wąsińska za „Teodyceę”
- Daria Kołodziej, Julia Izydorczyk za „Kiedyś byłam rożą”
- Jakub Kierat za „Gdy rozum śpi, budzą się demony”
- Dorota Oboza za „Krwawe Inverness”
- Victoria Gnot za „Scenę 1.1”
- Tomasz Jurczyk za „Na zdrowie”
- Karmen Gallus za „Córkę”
Najlepsza drugoplanowa rola męska:
- Remigiusz Wachowski za rolę Chłopaka w „Kiedyś byłam różą”
- Sebastian Kiedrzyn za rolę Śmierci w „Śmierć podróżuję pociągiem”
- Maciej Zagrobelny za rolę Kucharza w „Domu nie do poznania”
- Aaron Wróbel za rolę Dziadka za młodu w „…miłość jest najważniejsza”
- Michał Skowronek za rolę Homoseksualisty w „…miłość jest najważniejsza”
- Dawid Bomba za rolę Kandydata do pracy w „Dniu z życia niezależnej kobiety”
- Aleksander Celmerowski za rolę Taty w „Scenie 1.1”
- Jakub Kasprzyk za rolę Urzędnika w „Córce”
Najlepsza drugoplanowa rola żeńska:
- Julia Izydorczyk za rolę Dziewczyny w „Kiedyś byłam różą”
- Marcelina Piastowska za rolę Dziewczyny w „Kiedyś byłam różą”
- Aleksandra Małysa za rolę Dziewczyny w „Kiedyś byłam różą”
- Aleksandra Kołecka za rolę Demona w „Gdy rozum śpi, budzą się demony”
- Patrycja Kierat za rolę Babci w „Domu nie do poznania”
- Agata Klonowska za rolę „moherowej” Babci w „..miłość jest najważniejsza”
- Paulina Mencfel za rolę Dziewczyny w „Kluczowym pytaniu”
- Emilia Mycka za rolę Anioła w „Domowych Melodiach”
- Paulina Popenda za rolę Lalusi w „Dniu z życia niezależnej kobiety”
- Emilia Brzeska za rolę Kandydatki do pracy w „Dniu z życia niezależnej kobiety”
- Zuzanna Kałwak za rolę Siostry w „Scenie 1.1”
- Victoria Gnot za rolę Mamy w „Scenie 1.1”
- Weronika Przewała za rolę Matki w „Córce”
Najlepszy scenariusz:
- Katarzyna Ignaczak, Patrycja Kołek, Maciej Mordal, Roksana Rzepka za „Teodyceę”
- Zuzanna Tiffert, Marta Dembowska za „Kiedyś byłam różą”
- Sylwia Suda za „Siłę czasu”
- Markus Bartoszonek za „Na zdrowie”
Najlepsza reżyseria:
- Marta Dembowska za „Kiedyś byłam różą”
- Tatiana Kokot za „Gdy rozum śpi, budzą się demony”
- Sylwia Suda za „Siłę czasu”
- Victoria Gnot za „Scenę 1.1”
Najlepsza pierwszoplanowa rola męska:
- Dominik Sanetra za rolę Ryśka w „Domu nie do poznania”
- Dominik Flak a rolę Dziadka w „…miłość jest najważniejsza”
- Maciej Twardy za rolę Williama w „Scenie 1.1”
Najlepsza pierwszoplanowa rola żeńska:
- Zuzanna Tiffert za rolę Dziewczyny w „Kiedyś byłam różą”
- Natalia Wojczyszyn za rolę Hydraulika w „Domu nie do poznania”
- Zuzanna Stysiak za rolę Nataszy w „Domu nie do poznania”
- Julia Słowik za rolę Dziewczyny w „Kluczowym pytaniu”
- Maja Kałwak za rolę Mai w „Scenie 1.1”
- Natalia Wojczyszyn za rolę Czarnego charakteru w „Na zdrowie”
Nagrodę specjalną jury przyznało spektaklom „Dom nie do poznania” oraz „…bo miłość jest najważniejsza”
Najlepsze spektakle:
III miejsce- „Siła czasu”
II miejsce – „Scena 1.1”
I miejsce – „Kiedyś byłam różą”
Najlepszy plakat ex aequo:
Szymon Pawelec „Teodycea”
Iwona Januchta „Krwawe Inverness”
Amadeusz Włóczyk „Córka”
Przewodniczący Jury
Artur Majer
